Trilogiya |
Musiqa shartlari

Trilogiya |

Lug'at toifalari
atamalar va tushunchalar

Grek trilogiyasi, tri-, qoʻshma soʻzlarda – uch, uch va logos — soʻz, hikoya, hikoya.

Bitta syujet, umumiy g‘oya, yagona muallif niyati rivojlanishi bilan bog‘langan uchta pyesa. T. tushunchasi boshqa yunon tilida ham rivojlangan. dramaturgiya; boshqa yunon tilidan. T. faqat Aeschida tomonidan "Oresteia" to'liq saqlanib qolgan. Musiqada T., qoida tariqasida, mahsulotdir. opera janri. Operalarni tsiklga birlashtirish ba'zi romantik kompozitorlarning xohishi bilan bog'liq edi. ulug'vor rejalarni amalga oshirish yo'nalishlari (19-asr); Masalan, Berliozning (1855-59) "Troyenlar" dilogiyasi, Vagnerning "Der halqasi des Nibelungen" tetralogiyasi (1848-76); Vagnerning o'zi bu asarni trilogiya deb hisoblagan, chunki u "Reyn oltinini" muqaddima deb hisoblagan. ). Biroz vaqt oʻtgach, T. bir qator bastakorlar ijodida (F. Pedrelning Pireney, 1890—91; Z. Fibichning "Hippodamiyasi", 1890—91; A. Bungertning "Gomer dunyosi", 1896—1901; R. Leonkavalloning yangilanmagan rejasi asosida paydo boʻldi. Italiya Uyg'onish davri bilan bog'liq "Twilight" nomi). Rossiyada S.I.Taneyev “Oresteya” operasida (1887—94) Esxil trilogiyasiga murojaat qildi, bu yerda T.ning qismlari mohiyatan alohida qismlarga aylantiriladi. yagona ijro harakatlari. 20-asrda D. Milhaud tomonidan bir mavzudagi uchta operadan iborat sikl yaratildi (Agamemnon, 1914; Choephors, 1915; Evenidlar, 1917—22). Zamonaviy bastakorlar ko'pincha "triptix" atamasini ishlatadilar (O.V. Taktakishvili, "Uch roman", post. 1967, 2-nashr. "Uch hayot"). Baʼzan T. shakli boshqa musiqalarda ham qoʻllaniladi. janrlar, garchi bu atamaning o'zi har doim ham ishlatilmasa ham. Bu turdagi asarlarga J.Gaydnning uchta simfoniyadan iborat sikli – “Tong”, “Peshin”, “Kechqurun” (1761), shuningdek, dastur simfoniyasi kiradi. T. “Vallenshteyn” B. d’Endi (1874—81; F. Shiller trilogiyasi asosida). K. Orffning “sahna kantatalari” T.ga yaqinlashmoqda – “Karmina Burana”, 1937, “Katulli karmina”, 1943, “Afroditaning zafari”, 1951.

GV Krauklis

Leave a Reply